2010 Απρίλιος - Athens Voice

του Γιώργου Δημητρακόπουλου

 

Παραμένεις «Εκτός τόπου και χρόνου»;

Απ' ότι δείχνει η μεγάλη και πολυπρόσωπη παραγωγή, σε μια εποχή γενικότερου μαζέματος, ναι.

 

Τι διαφορετικό θα υπάρχει σε αυτές τις νέες εμφανίσεις σου σε σχέση με παλαιότερες συναυλίες;

Η ενορχήστρωση προέκυψε από τη συνύπαρξη με το Γιώργο Καλούδη, τον Σωτήρη Λεμονίδη και το Μιχάλη Καπηλίδη. Διαμορφώθηκε από τη χαρά της φιλίας, το ταλέντο αυτών των σπουδαίων μουσικών και τις πολλές συναυλίες που κάναμε μαζί τα τελευταία χρόνια. Πάνω σ' αυτή την ελεύθερα χτισμένη βάση, εναρμόνισα τα τραγούδια για χορωδία. Το εξαιρετικό φωνητικό σύνολο «Εν φωναίς», βρίσκεται στο μεγαλύτερο μέρος της παράστασης επί σκηνής. Ζητούμενο είναι ο αυτοσχεδιαστικός, ηλεκτρικός κόσμος, να συνυπάρξει αρμονικά με την «παραδοσιακή» χορωδιακή γραφή.

 

«O ρηχός λυρισμός του Αλκίνοου» που ανέφερε ο Κατσιμίχας στην πρόσφατη του συνέντευξη στην ΑΤΗΕΝS VOICE σε πείραξε;

Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Για τον αδερφό του έχει πει πολύ χειρότερα πράγματα. Αστειεύομαι... Όταν πρωτοξεκινούσα, σε μια εποχή που οι περισότεροι με έβλεπαν σαν τραγουδιστή του σουξέ μιας μέρας και είτε σνόμπαραν, είτε ορμούσαν να φάνε ό,τι προλάβουν, αυτός, σε μια συναυλία στη Λευκωσία, μου αφιέρωσε χωρίς να με ξέρει και χωρίς να θέλει τίποτα από μένα, ένα τραγούδι. Μου έδωσε δύναμη, όταν τη χρειαζόμουν. Όμως, έκτοτε δεν παρακολουθεί τη δουλειά και την προσπάθειά μου, ούτε συναυλιακά, ούτε δισκογραφικά. Εκφράζει μια αίσθηση που παίρνει γενικότερα και την κούρασή του. Δεν μπορώ να του κρατήσω κακία. Άσε που, σ' ένα βαθμό, έχει σίγουρα δίκιο... Υπάρχει πράγματι λυρισμός στα τραγούδια μου, και αυτός δεν μπορεί ν' αναπνέει αποκλειστικά σε απύθμενα βάθη. Ας μην παίρνουμε τόσο σοβαρά τον εαυτό μας και το «έργο» μας. Οι παλιοί βρίζονταν μεταξύ τους, αλλά αγαπιώντουσαν. Κι αυτό, τελικά, υπήρξε δημιουργικό. Οι νεότεροι υπήρξαμε αδιάφορα και κρύα ευγενείς ο ένας με τον άλλο. Αφού δεν έχουμε πραγματική αγάπη μεταξύ μας, και άρα ούτε το δικαίωμα να βριζόμαστε, ας δίνουμε πού και πού κανένα χαστουκάκι, να ξυπνάμε.

 

Ποια στοιχεία και ποιοι άνθρωποι σε επηρέασαν στην αρχή της πορείας σου; Ποιοι σε επηρεάζουν σήμερα; Πως αποφασίζεις το κάθε νέο βήμα;

Με επηρέασε το σπίτι που μεγάλωσα κι ότι ήταν μέσα ή γύρω του. Οι δίσκοι του Σαββόπουλου, του Χατζιδάκι, του Μαρκόπουλου, του Λοϊζου, τα παραδοσιακά τραγούδια της Κύπρου, που άκουγα σε πανηγύρια και γάμους, η ξένη μουσική της εφηβίας μου, η κλασική δισκοθήκη του πατέρα μου, καθώς και οι ζωγραφικοί του πίνακες, που συν-έθεταν πάντα ετερόκλητα στοιχεία σε ένα συμπαγή χαρακτήρα. Τα ίδια συστατικά χρησιμοποιώ μέχρι σήμερα.

 

Μια λέξη που θα χαρακτήριζε τα παιδικά σου χρόνια;

Σκληρομορφιά.

 

Πως σου φαίνεται η παρούσα ελληνική πραγματικότητα;

Ανοίγεις μεγάλη κουβέντα... Ευχή μου είναι ο κολλητός που είναι σε καροτσάκι, να μπορεί να κινηθεί, να εργαστεί, να χαρεί και να ζήσει σαν άνθρωπος, όπως συμβαίνει αλλού. Μετά συζητάμε και για τα υπόλοιπα.

 

Tι σε ελκύει στην παράδοση και ποια η σχέση σου με τη νοσταλγία;

Με ελκύει στην παράδοση η συνωνυμία της με την εξέλιξη. Παράδοση είναι αυτό που έχουμε να παραδώσουμε, όχι αυτό που μας έχει παραδοθεί. Η παράδοση κοιτάει προς το μέλλον, είναι υπόσχεση. Αλλιώς, αν επιμέναμε να κρατάμε τις παραδόσεις ανάλλαγες, θα παίζαμε μουσική χτυπώντας πέτρες και ουρλιάζοντας. Από την άλλη, η νοσταλγία είναι η δύναμη που με κρατά σε σχέση με όσα θεωρώ εαυτό. Νοσταλγώ την Κύπρο που άφησα στα είκοσι μου χρόνια, τα σπίτια και χωριά που έζησα εδώ στην Ελλάδα, τα μέρη που ταξίδεψα, τους ανθρώπους που γνώρισα και άφησα λόγω μιας ζωής χωρίς σταθερά σημεία και ωράρια. Στα είκοσι μου, υπήρξα ταξιδιώτης τύπου Μεγαλέξανδρου, αυτού δηλαδή που στόχο είχε να πάει όσο μακρύτερα γίνεται. Μεγαλώνοντας, ο Οδυσσέας, αυτός που αγωνιζόταν να γυρίσει, με εκφράζει περισσότερο.

 

Τι διαβάζεις αυτόν τον καιρό; Ποια η σχέση σου με την ποίηση; Ποιοι ποιητές και συγγραφείς σε εμπνέουν;

Αγαπώ τον Ντοστογιέφσκυ, τον Παπαδιαμάντη, τον Εμπειρίκο, τον Καρυωτάκη, τον Καβάφη, το Σαχτούρη, τον Καρούζο, τους σπουδαίους λατινοαμερικάνους και κάποιους κεντροευρωπαίους λογοτέχνες.

 

Αν μπορούσες να γνωρίσεις μια μουσική προσωπικότητα από κοντά και να γράψετε μαζί ένα κομμάτι, ποια θα ήταν αυτή;

Δεν μπορώ να γράψω με άλλον. Θεωρώ την τραγουδοποιεία, καθώς και τη σύνθεση, μοναχικές εργασίες.

 

Πού συχνάζεις στην πόλη και ποιο είναι το αγαπημένο σου μέρος;

Πηγαίνω καμιά φορά στο μπαράκι της γειτονιάς, κοντά στο σπίτι μου. Όταν είμαι στο πατρικό μου, στη Λευκωσία, ανηφορίζω ένα μονοπάτι, περνώ μέσα από ένα παλιό κοιμητήριο, ανάβω το καντήλι της γιαγιάς μου και σε ένα λεπτό είμαι με τους φίλους μου σ' ένα μπαράκι-σπηλιά, σκαμμένο στο βράχο, το ωραιότερο του κόσμου. Αγαπημένα μου μέρη είναι αυτός ο βράχος με το μονοπάτι, ο Ακάμας, δηλαδή το δυτικό άκρο της Κύπρου και τα Κύθηρα.


http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/298/...



Back