About Lena Platonos (Text In Greek Only)

Το πιο κάτω κείμενο διαβάστηκε στην παρουσίαση του δίσκου "Καβάφης" της Λένας Πλάτωνος, στο Metropolis Live, στις 31/3/2011.



Η Λένα Πλάτωνος στην ησυχία της Λεωφόρου


Γνώρισα τη Λένα Πλάτωνος το 1997. Με είχε καλέσει στο σπίτι της, ένα διαμέρισμα επί της Λ. Αλεξάνδρας. Πήγα με ένα κουτί γλυκά και τον δίσκο «Ο δρόμος, ο χρόνος και ο πόνος», που μόλις είχε κυκλοφορήσει, τον πρώτο με δικά μου τραγούδια. Η ίδια είχε μόλις κυκλοφορήσει τις «Αναπνοές», με τη Σαβίνα Γιαννάτου.

Ήμουν συγκινημένος, την αγαπούσα χρόνια. Μου άνοιξε την πόρτα, χαιρετηθήκαμε, την κοιτούσα και την άκουγα να μου μιλάει για τη ζωή, τους γονείς της, τους έρωτες και τη μουσική της. Είχε ένα συνθεσάιζερ στο σαλόνι. Μου έπαιξε μουσικές με τους παράξενους ήχους της. Μετά μου είπε, θέλεις να ξαπλώσουμε και ν’ ακούσουμε τους καινούργιους μας δίσκους;

Πήγαμε στο δωμάτιό της. Απέναντι από το κρεβάτι είχε ένα μικρό στερεοφωνικό. Έβαλε πρώτα τον δικό της δίσκο και ξαπλώσαμε δίπλα-δίπλα. Τον ακούσαμε όλο σε ησυχία, μακριά απ΄ όλα, σα να μη βούιζε η Αλεξάνδρας από κάτω. Μετά σηκώθηκε, έβαλε και τον δικό μου. Τον ακούσαμε κι αυτόν. Όταν τέλειωσε, σηκωθήκαμε και μιλήσαμε για λίγο ακόμα. Μετά έφυγα.

Την ξαναβρίσκω σήμερα, μετά από δεκατέσσερα χρόνια. Με το νέο της δίσκο, τον Καβάφη. Κι έχω την τιμή να μιλώ εδώ μπροστά της. Φαντάζομαι πως περιμένετε να πω πώς μπορεί να επηρέασε τη δουλειά μου, τη στάση μου, πώς το έργο της μου άλλαξε τη ζωή. Αυτά που πιο πολύ σε αγγίζουν, λιγότερο σε απασχολούν, λιγότερο μπορείς να τα μετρήσεις ή να μιλήσεις γι’ αυτά. Θα προσπαθήσω όμως να το κάνω.

Η μουσική της Λένας Πλάτωνος θεωρείται από πολλούς πειραματική. Αυτό δεν το ‘νιωσα ποτέ. Η Λένα δεν πειραματίστηκε ποτέ στην πλάτη του ακροατή. Ό,τι μας έδωσε είναι το αποτέλεσμα του πειραματισμού της, ο οποίος έλαβε χώρα σε άλλες, μυστικές και μοναχικές δικές της αναζητήσεις, κι όχι η διαδικασία του. Ακούγοντας, ξέρεις πως μόνη της μάτωσε, μόνη της ράγισε, μόνη της πάλεψε να βρει τη φωνή της για να μας τη δώσει. Όταν και όποτε όμως μας την έδωσε, δε μας χρέωσε την αναζήτηση ή την αγωνία της. Έδωσε το αποτέλεσμα αφομοιωμένο, δοκιμασμένο, έργο ζωντανό και αρτιμελές, έτοιμο να λειτουργήσει μέσα στις δικές μας ζωές.

Μαζί μ’ αυτό έδωσε και σε όσους ασχολούμαστε με τη μουσική ή την τραγουδοποιεία, την ελευθερία που λέει πως το ζητούμενο, ο στόχος, δεν είναι το καινούργιο, το «φρέσκο» ή το εντυπωσιακό, ούτε ο νεωτερισμός με οποιοδήποτε κόστος, ούτε το μοντέρνο, το πρωτάκουστο, το προχωρημένο ή το πρωτότυπο. Ενώ η δική της μουσική δικαιούται όλους αυτούς τους τίτλους, δεν είναι αυτοί που την κάνουν σημαντική. Σημαντική είναι γιατί μας χαρίζει τον εαυτό της, αληθινό και ζωντανό, ουσιαστικό, βαθύ και ποιητικό. Γιατί ποιεί έναν κόσμο, τον δικό της κόσμο, και ξέρεις πως σε χωρά. Μπορείς να ζήσεις μέσα σ’ αυτόν.

Κι ο κόσμος, όταν χαρίζεται, δεν είναι πειραματικός. Είναι γεμάτος από τις άπειρες δυνατότητές του, αυτάρκης και πλήρης, σαν ησυχία στο κέντρο της πόλης. Δεν είναι καν πρωτόγνωρος. Πρωτόγνωρη είναι η δυνατότητα που σου δίνει να ζήσεις αυτό που είσαι, μέσα του.

Είναι βιωμένος και δοκιμασμένος, με πληρωμένο το κόστος από τον ίδιο τον ποιητή και με την υπόσχεση πως μπορεί να λειτουργήσει, πως μπορεί να πυροδοτήσει άλλους κόσμους μέσα από τα συστατικά του. Δε ζητά από τον κάτοικο-ακροατή ενοίκιο, ούτε και μερίδιο στα κατασκευαστικά έξοδα. Δε σε υποχρεώνει να θαυμάσεις, να παραξενευτείς ή να εντυπωσιαστείς. Δε χρεώνει την αγωνία και τον αγώνα, δεν εξαργυρώνει αναζητήσεις και πρωτοτυπίες. Μετρά μόνο σαν ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα και σαν παρουσίαση ενός εαυτού καθαρού και ανεπιτήδευτου.

Αν κάτι της χρωστώ, εκτός από τις μεγάλες στιγμές της ακρόασης, είναι η ελευθερία που έδωσε σε όλους μας να είναι ο καθένας αυτό που είναι.


Αλκίνοος Ιωαννίδης
Αθήνα, 31 Μαρτίου 2011


Back